Het afscheid was in het midden van het land, op een zomerse dag in het midden van juli. Het weer was al enige tijd zeer zomers. En daar hield ze van. Ze hield van de zon, zee en strand.
Van de familie had ik al mooie verhalen gehoord, en ook tijdens het afscheid vertelden de dochters over haar capriolen. Hun moeder Ineke liep graag over de Kunst- en Antiekbeurs Tefaf en dan deed ze zich voor als ware kunstkenner. Ook deed ze volop mee met het carnaval vieren in Den Bosch waar ze als gezin woonden.
Ze rondde haar opleiding als verzorgende in de geriatrie af, toen haar beide dochters al op de middelbare school zaten. En ze werkte jarenlang in de geriatrie.
Ineke woonde al enige tijd in Groningen (vlakbij haar jongste dochter) want ze had Alzheimer en werd hierdoor gescheiden van haar man. Hij overleed in november 2017. De familie, inclusief haar twee oudere zussen, bezocht haar zoveel mogelijk en ze was eigenlijk altijd vrolijk. En toch kwamen de kleine stapjes van afscheid, zoals de dochters omschreven. Steeds meer stapjes en ze sliep rustig op een donderdagavond in. Uitgestapt...
Rust zacht Ineke *
Ik vergeet jou en jouw familie nooit... Wat voor de één haar laatste stapjes zijn, zijn voor de ander de eerste stapjes.